Ogólne zasady planowania i prowadzenia terapii logopedycznej

  1. Wczesne rozpoznanie
    Im wcześniej zostanie zauważona wada wymowy, tym krótszy będzie czas trwania terapii i tym większa będzie jej skuteczność.

  2. Indywidualne podejście
    Do każdego dziecka należy podchodzić indywidualnie, dostosowując pomoce dydaktyczne do jego poziomu intelektualnego, tempa pracy, kondycji fizycznej i psychicznej oraz rodzaju zaburzeń.

  3. Zaangażowanie wielozmysłowe
    W trakcie terapii warto angażować jak najwięcej zmysłów, co sprzyja lepszemu przyswajaniu nowych umiejętności.

  4. Motywacja i potrzeba działania
    Zajęcia należy organizować w taki sposób, aby dziecko odczuwało potrzebę wykonywania ćwiczeń i rozumiało cel oraz konieczność uczestnictwa w terapii.

  5. Stopniowanie trudności
    Terapię należy rozpoczynać od prostszych dźwięków i stopniowo przechodzić do trudniejszych. Widoczne efekty pracy i osiągnięte sukcesy zwiększają motywację dziecka do dalszej współpracy.

  6. Utrwalanie nawyków
    Nabyte umiejętności powinny być systematycznie powtarzane aż do ich pełnej automatyzacji. Wywołaną głoskę należy ćwiczyć w różnych kontekstach i układach – poprzez recytacje, opowiadanie na podstawie ilustracji, a przede wszystkim w mowie spontanicznej, która stanowi najważniejszy etap utrwalenia.

  7. Etapowość terapii
    Terapia logopedyczna powinna przebiegać zgodnie z określonymi etapami. Przejście do kolejnego etapu możliwe jest dopiero po utrwaleniu umiejętności z etapu poprzedniego.